Odosobnienia z Dyscypliną Ruchu Autentycznego to kilkudniowe wyjazdy w naturę, w trakcie których zanurzamy się głębiej w praktykę, w nasze ciała, w świadome relacje, w treści zbiorowe, w niewiadome.
Oddalamy się na chwilę od nacisków dnia codziennego i dajemy sobie czas na bycie uważnymi i obecnymi w każdym doświadczeniu, które się wyłania, we wszystkim, czym jesteśmy – w ruchu,w bezruchu, w świadkowaniu, w mówieniu i w słuchaniu. Na kontakt ze sobą, w naszej obecności, w tym, co w duszy szepcze, gra, a czasem woła lub krzyczy. Na głębokie połączenie z drugą osobą, z innymi, z naturą, ze światem.
Codziennie poświęcamy około pięciu godzin na praktykę ruchu i mówienia, a wieczorem spotykamy się na godzinnych seminariach, w trakcie których możemy przyjrzeć się praktyce z innej strony, od strony rozumienia, refleksji nad różnymi jej aspektami. W oparciu o nurtujące Was pytania wspólnie szukamy odpowiedzi z naszych doświadczeń i wiedzy. Dzięki temu możecie głębiej poznać do podejście do pracy ze świadomością.
Równie ważnym aspektem odosobnień jest przestrzeń – to, co nas otacza. Natura, drzewa, łąki, woda. Możemy wśród nich spacerować pomiędzy sesjami, odpoczywać, praktykować obecność. Są też głęboko uzdrawiające i wspierające samoregulację. Tak samo ważne jest to, czy przed praktyką możemy wygodnie się wyspać, dobrze zjeść. Dlatego odosobnienia odbywają się w miejscach, gdzie mamy komfortowe warunki, ciszę, pyszne jedzenie i naturę wokół.
Na odosobnienia z Dyscypliną Ruchu Autentycznego zapraszam zawsze małą grupę osób (maksymalnie osiem osób). Daje to możliwość stworzenia kameralnej, bezpiecznej przestrzeni, w której każda osoba czuje się widziana. Każda może poznawać i uczyć się sposobów na głęboki kontakt ze sobą, ale też na to, czego potrzebuje, aby zachować równowagę; by z czułością pomieścić swoje doświadczenia. Mała grupa pozwala nam w miarę elastycznie dostosowywać nasz rytm dnia do potrzeb wszystkich.
Czasem decydujemy się spędzić te dni w milczeniu (poza praktyką mówienia), tak, by całkowicie skupić się na naszej świadomej obecności i świecie wewnętrznym. Choć nie jest to konieczne.
Odosobnienia to przestrzenie głęboko karmiące, dużo wnoszące, na które zawsze czekam z radością.